მაღაზიის ვიტრინაში დავინახე, ძალიან ლამაზი, საბავშვო ქოლგა...
წარმოვიდგინე, რა ბედნიერი ვიქნებოდი, ბავშვობაში ვინმეს ჩემთვის ასეთი ჭრელა-ჭრულა ქოლგა რომ ეჩუქებინა.
გონებაში სავარაუდო ადრესატის ძებნა დავიწყე და აღმოვაჩინე, რომ ჩემი ნათესავ-ახლობლების ბავშვები, ვერასოდეს ხვდებიან წვიმაში... წვიმიან ამინდში ისინი ყველგან დედიკოებისა და მამიკოების მანქანებით დადიან...
მათ არასოდეს მოუსმენიათ ქოლგაზე წვეთების შხაპუნი და არც გუბურებში გაუტოპავთ...
ამის გარეშე ბავშვობა კი, აბა რა ბავშვობაა...
საწყენია ეს...
Комментариев нет:
Отправить комментарий