დათოვლილი ბეთანია... ეს არის ადგილი, რომელიც აუცილებლად უნდა ნახოთ, მიუხედავად იმისა, ხართ თუ არა ლაშქრობის მოყვარულნი. ამისთვის არც ბევრი ფინანსებია საჭირო და არც განსაკუთრებული მომზადება. უბრალოდ, უნდა ჩაიცვათ თბილად, ზურგჩანთაში ჩაილაგოთ მინიმალური საკვები და წახვიდეთ...
მოგზაურთა კლუბმა, "Hiking and traval tours" ერთდღიანი გასვლა განახორციელა ბეთნიის ტყეში, ბეთანიის მონასტრისკენ. მეგზურობას ნიკოლოზ თორელ-ჯავახიშვილი გვიწევდა. კოჯრამდე სარეისო ავტობუსს ავყევით. გზას ვეღარ გავაგრძელებ, თოვლიანი და მოყინულია გზებიო.–გვითხრა მძღოლმა. ჩამოვქვეითდით. მოხუცი კაცი იდგა ავტობუსის მოლოდინში. –სახლში ვეღარ წავსულვარ ამ უგზოობის გამოო.–შემოგვჩივლა.
ფეხით გავუყევით გზას. უხვად თოვდა. ზოგი საუბრობდა, ზოგი ფიქრებს წაეღო და ჩუმად მოაბიჯებდა. კოჯრიდან ფეხით სვლა გაუთვალისწინებელი იყო და ორგანიზატორები ხმამაღლა ბჭობდნენ, როგორ მოქცეულიყვნენ. არ უნდა დაგვღამებოდა.
–წნევა დაეცა, მთელი დღე ითოვებს.–პროგნოზი გააკეთა ძია ნიკომ.
3–4 კმ–ის გავლის შემდეგ ავტობუსი წამოგვეწია, გახარებული მოხუცი იჯდა შიგ. –აი, წამოგეწიეთ, საით გაგიწევიათ ამ თოვაში?–შეგვეხმიანა.
–ბეთანიის მონასტრისკენ.–ვუპასუხეთ.
–ბევრი გაქვთ სავალი, გოგოები მაინც დაინდეთ.–შეშფოთდა მოხუცი.
–მიჩვეულები ვართ ბაბუ.–დავამშვიდეთ ღიმილით.
ბეთანიის სათხილამურო ტრასებამდე მიგვიყვანა ავტობუსმა. პირდაპირ ტყეში შევედით, უკვალავ, მუხლამდე თოვლში. საოცარი სითეთრე დაგვხვდა. გაყინული ხეები. ერთ რამედ ღირდა ამის ნახვა. მივაბიჯებდით და თითოეულ ჩქამზე თოვლი იფშვნებოდა ტოტებიდან...
დაახლოებით დღის 1 საათზე მივაღწიეთ საბანაკე ადგილს. ულამაზესი ხედი გადაიშალა ჩვენს თვალწინ. ვიდექით მთაზე, საიდანაც დათოვლილ ბეთანიის მონასტერს სწვდებოდა მზერა.
თოვლში კოცონის დანთებას შევუდექით, არც ისე მარტივი აღმოჩნდა, 30 წუთზე მეტი მოანდომა ლადო ჟივიძემ, ერთ–ერთმა ორგანიზატორმა, რომელიც მუდმივად თავის თავზე იღებდა მსგავს სირთულეებთან შედეგიან გამკლავებას.
შიშინით იწვოდა სველი შეშა. გათოშილები ირგვლივ ვუსხედით, უხვ კვამლში გახვეულები.
ცხელი ყავის დალევის საშუალებაც მოგვეცა.
ცოტაოდენი შესვენების მერე იყო სიგიჟეები: თოვლის ჭამა, ნებით თუ ძალით(ლადომ ამ საკითხშიც თავი გამოიჩინა),
დათოვლილ ტოტებზე გაბმული ჰამაკი, კარავი...
და ზამთრის ტურის საფირმო ტკბილეული– "ტურსკიმო", რომლის დაგემოვნების საშუალებაც ყველას არ ეძლევა.
შუადღეც გადავიდა.
ავიშალეთ.
უკან დაბრუნება ახალდაბის გზით გადაწყვიტეს ორგანიზატორებმა. რთული სავალი აღმოჩნდა... ერთი–ორგან ზვავი დაგვხვდა ჩამოწოლილი და ბილიკი გადაფარული, მაგრამ პოვნა მაინც მოვახერხეთ. რამოდენიმე სახიფათო მონაკვეთის გავლაც მოგვიხდა, მოლიპულ კლდისპირებზე.
მივაბიჯებდით და თითქოს ჩავიკარგეთ დათოვლილ ხეებს შორის, მიწაზე რომ დასთრევდათ ტოტები თოვლის სიმძიმისგან.
ჩამობნელდა ამასობაში... ფარნები ააციმციმეს ორგანიზატორებმა. გზა არ ილეოდა, ენერგი – კი.
საერთო ჯამში, 18 კმ გავიარეთ მუხლზე, უკვალავ თოვლში.
საღამოს 7 საათისთვის მივაღწიეთ ახალდაბას. დავინახეთ ლამპიონები, რომლებსაც ნება–ნება ეფრქვეოდა ფიფქები და დათოვლილსახურავიანი სახლების საკვამურებიდან კვამლი ამოდიოდა. ალბათ როგორი სითბო და სიმყუდროვე იყო ოთახებში. ამ სახლებში წარმოვიდგინეთ თავი, ხელში ცხელი ჩაით სავსე ჭიქებით...
ამ ოცნებაში, კინაღამ ავტობუსმა გაგვასწრო.
სწრაფად, თორემ თბილისამდე გაგრძელდება ჩვენი ლაშქრობაო. –გვეძახდა ძია ნიკო.
...და ასეც იქნებოდა, ისევ ლადოს რომ არ ევაჟკაცა. რეკორდული სისწრაფე განავითარა, სირბილით დაეწია მიმავალ ავტობუსს და გააჩერა. მძღოლიც მოთმინებით დაგველოდა...
დავბრუნდით თბილისში დაღლილები, გაყინულები, მაგრამ შთაბეჭდილებებით სავსენი, სიცივისგან გაჭარხლებული ცხვირებით და ბედნიერღიმილიანი სახეებით.
მომავალ ზამთრამდე გამყვება ეს თოვლი... ალბათ....
ფოტოების ავტორი: ნიკოლოზ თორელ–ჯავახიშვილი
ფეხით გავუყევით გზას. უხვად თოვდა. ზოგი საუბრობდა, ზოგი ფიქრებს წაეღო და ჩუმად მოაბიჯებდა. კოჯრიდან ფეხით სვლა გაუთვალისწინებელი იყო და ორგანიზატორები ხმამაღლა ბჭობდნენ, როგორ მოქცეულიყვნენ. არ უნდა დაგვღამებოდა.
–წნევა დაეცა, მთელი დღე ითოვებს.–პროგნოზი გააკეთა ძია ნიკომ.
3–4 კმ–ის გავლის შემდეგ ავტობუსი წამოგვეწია, გახარებული მოხუცი იჯდა შიგ. –აი, წამოგეწიეთ, საით გაგიწევიათ ამ თოვაში?–შეგვეხმიანა.
–ბეთანიის მონასტრისკენ.–ვუპასუხეთ.
–ბევრი გაქვთ სავალი, გოგოები მაინც დაინდეთ.–შეშფოთდა მოხუცი.
–მიჩვეულები ვართ ბაბუ.–დავამშვიდეთ ღიმილით.
ბეთანიის სათხილამურო ტრასებამდე მიგვიყვანა ავტობუსმა. პირდაპირ ტყეში შევედით, უკვალავ, მუხლამდე თოვლში. საოცარი სითეთრე დაგვხვდა. გაყინული ხეები. ერთ რამედ ღირდა ამის ნახვა. მივაბიჯებდით და თითოეულ ჩქამზე თოვლი იფშვნებოდა ტოტებიდან...
ყავისფერი ძაღლი შემოგვხვდა გზად. უზომოდ გაუხარდა მოლაშქრეების დანახვა. კუდს გვიქიცინებდა და დახტოდა ჩვენს გარშემო... გამოგვყვა, მეგზურობა გაგვიწია.
დაახლოებით დღის 1 საათზე მივაღწიეთ საბანაკე ადგილს. ულამაზესი ხედი გადაიშალა ჩვენს თვალწინ. ვიდექით მთაზე, საიდანაც დათოვლილ ბეთანიის მონასტერს სწვდებოდა მზერა.
თოვლში კოცონის დანთებას შევუდექით, არც ისე მარტივი აღმოჩნდა, 30 წუთზე მეტი მოანდომა ლადო ჟივიძემ, ერთ–ერთმა ორგანიზატორმა, რომელიც მუდმივად თავის თავზე იღებდა მსგავს სირთულეებთან შედეგიან გამკლავებას.
ცოტაოდენი შესვენების მერე იყო სიგიჟეები: თოვლის ჭამა, ნებით თუ ძალით(ლადომ ამ საკითხშიც თავი გამოიჩინა),
შუადღეც გადავიდა.
ავიშალეთ.
უკან დაბრუნება ახალდაბის გზით გადაწყვიტეს ორგანიზატორებმა. რთული სავალი აღმოჩნდა... ერთი–ორგან ზვავი დაგვხვდა ჩამოწოლილი და ბილიკი გადაფარული, მაგრამ პოვნა მაინც მოვახერხეთ. რამოდენიმე სახიფათო მონაკვეთის გავლაც მოგვიხდა, მოლიპულ კლდისპირებზე.
მივაბიჯებდით და თითქოს ჩავიკარგეთ დათოვლილ ხეებს შორის, მიწაზე რომ დასთრევდათ ტოტები თოვლის სიმძიმისგან.
ჩამობნელდა ამასობაში... ფარნები ააციმციმეს ორგანიზატორებმა. გზა არ ილეოდა, ენერგი – კი.
საერთო ჯამში, 18 კმ გავიარეთ მუხლზე, უკვალავ თოვლში.
საღამოს 7 საათისთვის მივაღწიეთ ახალდაბას. დავინახეთ ლამპიონები, რომლებსაც ნება–ნება ეფრქვეოდა ფიფქები და დათოვლილსახურავიანი სახლების საკვამურებიდან კვამლი ამოდიოდა. ალბათ როგორი სითბო და სიმყუდროვე იყო ოთახებში. ამ სახლებში წარმოვიდგინეთ თავი, ხელში ცხელი ჩაით სავსე ჭიქებით...
ამ ოცნებაში, კინაღამ ავტობუსმა გაგვასწრო.
სწრაფად, თორემ თბილისამდე გაგრძელდება ჩვენი ლაშქრობაო. –გვეძახდა ძია ნიკო.
...და ასეც იქნებოდა, ისევ ლადოს რომ არ ევაჟკაცა. რეკორდული სისწრაფე განავითარა, სირბილით დაეწია მიმავალ ავტობუსს და გააჩერა. მძღოლიც მოთმინებით დაგველოდა...
დავბრუნდით თბილისში დაღლილები, გაყინულები, მაგრამ შთაბეჭდილებებით სავსენი, სიცივისგან გაჭარხლებული ცხვირებით და ბედნიერღიმილიანი სახეებით.
მომავალ ზამთრამდე გამყვება ეს თოვლი... ალბათ....
ფოტოების ავტორი: ნიკოლოზ თორელ–ჯავახიშვილი
:D :D მომეწონა (Y)
ОтветитьУдалитьტურსკიმო ჰქვია იმ საკვებს :))